Αυτό το άρθρο τεκμηριώνει τα συμπεράσματα μιας βραχυπρόθεσμης διαχρονικής μελέτης που διερεύνησε τα ταξίδια φροντίδας τωνηλικιωμένων Ελλήνων φροντιστών που παρέχουν φροντίδα στο σπίτι για τον/την σύζυγό τους. Μέσα από μια βαθύτερη κατανόηση των αποφάσεων και της λήψης αποφάσεων των φροντιστών και τα δεδομένα από τους παρόχους υπηρεσιών και τους ηγέτες της κοινότητας, επιδιώξαμε να ενημερώσουμε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους διευθυντές υπηρεσιών και τους παρόχους σχετικά με τον τρόπο ανάπτυξης και προβολής κατάλληλων πολιτιστικών υπηρεσιών στήριξης και διαπραγμάτευσης με φροντιστές και με τους παραλήπτες φροντίδας εγκαίρως. Αρχικά, πραγματοποιήσαμε τρεις ομάδες εστίασης και ένα επόμενο φόρουμ με τους φορείς παροχής υπηρεσιών και τους ηγέτες της ελληνικής κοινότητας. Στη συνέχεια, σε περίοδο 6 μηνών, πραγματοποιήσαμε δύο συνεντεύξεις στο σπίτι και δύο τηλεφωνικές συνεντεύξεις με 12 παλαιότερους Έλληνες φροντιστές. Προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων των φροντιστών σχετικά με την πρόσληψη υπηρεσιών και παρείχαμε πληροφορίες σχετικά με τις υπηρεσίες, όπως απαιτείται. Μέσω της θεματικής μας ανάλυσης, διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι φροντιστές ήθελαν να παραμείνουν όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητοι και να αποφεύγουν τον αναγκαστικό χωρισμό από τον αγαπημένο τους, μέσω της ιδρυματοποίησης. Έδωσαν μεγάλη αξία στο ρόλο ως φροντιστές, ο οποίος, ενώ ήταν ένας άθλος κατά περιόδους, τους έδωσε μια αίσθηση νοήματος, σκοπού και "ανήκειν". Διαπιστώσαμε επίσης ότι οι φροντιστές είχαν μεγάλη επιδεξιότητα, δύναμη και ικανότητα. Όλα είχαν μακροχρόνιες σχέσεις, είχαν διαπραγματευτεί ότι έρχονται και εγκαθίστανται σε μια ξένη χώρα και βρίσκονται τώρα στη διαδικασία διαπραγμάτευσης του γήρατος και της αυξανόμενης αδυναμίας, ενώ παράλληλα παρέχουν φροντίδα και υποστήριξη στην οικογένεια και τους φίλους. Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι οι υπηρεσίες πρέπει να επικοινωνούνται με τρόπους που υποστηρίζουν τις αξίες που έχουν οι φροντιστές, όχι σε ξεπερασμένες υποθέσεις σχετικά με τις πολιτιστικές ομάδες, διαφορετικά οι πάροχοι θα διαιωνίσουν τον αποκλεισμό. Προτείνουμε ένα μοντέλο εξυπηρέτησης στο σπίτι με έμφαση στην καλή γήρανση και την παραμονή στο σπίτι. Αυτό το μοντέλο παροχής υπηρεσιών είναι ένα μοντέλο φροντίδας το οποίο δίνει έμφαση στις σχέσεις και την κοινότητα και επιδιώκει την οικοδόμηση ενός κοινωνικού και πολιτιστικού κεφαλαίου.

Αναφορά στο γηροκομείο «Άγιος Χαράλαμπος» για την καλύτερη εξυπηρέτηση και παροχή υπηρεσιών, με στόχο την θεραπεία και αποκατάσταση των αναγκών των ηλικιωμένων. Γίνεται γενική εισαγωγή στην έννοια του γηροκομείου και στις υπηρεσίες μέριμνας για τους ηλικιωμένους, όπως επίσης και αναφορά στην τρίτη και τέταρτη ηλικία και στις αντιλήψεις για τα παράνομα γηροκομεία και τις αλλοδαπές -γηροκόμους.

η ανοϊκή συνδρομή θεωρείται μείζων πρόβλημα δημόσιας υγείας. Πολλοί επιστήμονες από διαφορετικές ειδικότητες πραγματοποιούν σημαντική πρόοδο στην κατανόηση και τη θεραπεία της ανοϊκής συνδρομής. Οι αρχές της κοινωνικής ψυχιατρικής μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά προκειμένου να είναι εφικτή η παροχή κατάλληλης φροντίδας καθώς επίσης και ο καθορισμός των στρατηγικών στόχων αντιμετώπισης της
άνοιας. Οι κύριοι στόχοι είναι: Πρώιμη διάγνωση της ανοικής συνδρομής, επαρκής στήριξη στους ασθενείς και τους φροντιστές τους, μέτρα βελτίωσης της ποιότητας ζωής
των ασθενών έως τα τελικά στάδια της νόσου, έρευνα, έλεγχος και κατάλληλη διοίκηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Τα μοντέλα της παροχής φροντίδας προκειμένου να εξυπηρετηθούν αυτοί οι στόχοι όπως η αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού καθώς και ο σχεδιασμός υπηρεσιών στην πρωτοβάθμια δευτεροβάθμια περίθαλψη καθώς και η παρηγορητική φροντίδα αποτελούν μέρος των προτάσεων και της προσέγγισης
της Κοινωνικής Ψυχιατρικής. Τα επιστημονικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι αυτές οι
παρεμβάσεις είναι τόσο οικονομοτεχνικά ωφέλιμες, όσο και αποτελεσματικές στο να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και να μειώνουν τόσο τη συχνότητα όσο και τη βαρύτητα των επιπλοκών στους ανθρώπους που πάσχουν από ανοϊκή συνδρομή.