Αξιολογήθηκε η πρώτη εφαρμογή της υπηρεσίας διασύνδεσης καταγμάτων σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Από τους 213 ασθενείς που προσκλήθηκαν να συμμετέχουν, 97 (45.5%) αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Από τους 116 που συμμετείχαν (μέση ηλικία 74.8 ± 12 έτη), 77 (66.4%) αποσύρθηκαν από τη μελέτη κάποια στιγμή στη διάρκεια της παρακολούθησης ενώ 39 ασθενείς ολοκλήρωσαν την παρακολούθηση. Όλοι οι 116 ασθενείς αξιολογήθηκαν για παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση και συμμετείχαν σε εκπαίδευση που περιλάμβανε και άσκηση. Η συμμετοχή ήταν μέτρια (54.5%) και απαιτείται βελτίωση. Φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση είτε προτάθηκε είτε αναθεωρήθηκε  σε 74 από τους 116 ασθενείς που συμμετείχαν.

Ο επιπολασμός των πτώσεων αυξάνει με την πάροδο την ηλικίας και είναι υψηλότερος στην γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.Οι πτώσεις δεν προκαλούν μόνο κατάγματα, προκαλούν και απώλεια της αυτοπεποίθησης. Λόγω του φόβου μιας μελλοντικής  πτώσης, οι ασθενείς περιορίζουν τη φυσική τους δραστηριότητα μειώνοντας έτσι σημαντικά και τις κοινωνικές τους επαφές. 

Τα κατάγματα στην περιοχή του ισχίου στην τρίτη ηλικία αποτελούν μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα, το οποίο συνεχώς μεγαλώνει λόγω του ότι ο αριθμός αυτών των ασθενών και ο μέσος όρος ηλικίας τους συνεχώς αυξάνει. Τα κατάγματα σε άτομα άνω των 60 ετών κατά 50% και περισσότερο είναι στην περιοχή του ισχίου. Αυτοί οι ασθενείς αποτελούν το 38% των εισαγωγών της κλινικής μας και ο καθένας καταλαμβάνει ένα νοσηλευτικό κρεβάτι κατά μέσο όρο για 11 ημέρες. Οι ασθενείς της τρίτης ηλικίας είναι αρκετά ευπαθείς σε μη άριστη θεραπεία. Επιπλοκές που μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν από νεώτερους ασθενείς μπορεί να προμηνύουν το τέλος των γηραιών ατόμων.
Είναι γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην αποκατάσταση των ατόμων αυτής της ηλικίας είτε λόγω μυ­ϊκής αδυναμίας είτε λόγω δυσκολίας επικοινωνίας με αυτούς. Μετά την έξοδο τους από την κλινική και για μεγάλο χρονικό διάστημα ή για το υπόλοιπο της ζωής τους έχουν την ανάγκη ατόμων του οικογενειακού τους πε­ριβάλλοντος ή βοηθών για την εξυπηρέτησή τους.
Επομένως, στόχοι της θεραπείας πρέπει να είναι η ελάττωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας αυτών των ασθενών, με σωστή χειρουργική αντιμετώπιση και ενεργητική μακρόχρονη αποκατάσταση, πράγματα που
στοιχίζουν στο γενικότερο περιβάλλον.

Σύμφωνα με την παρούσα ανασκόπηση δύο τύποι ασκήσεων προτείνονται για τη διατήρηση της υγείας των οστών: οι ασκήσεις μεταφοράς βάρους και ασκήσεις με βάρη. Οι ασκήσεις μεταφοράς βάρους εμπλέκουν τα οστά και τους μύες εναντίον της βαρύτητας. Το τρέξιμο, το περπάτημα, το ανέβασμα σκαλιών και ο χορός ανήκουν στην κατηγορία των ασκήσεων μεταφοράς βάρους. Οι ασκήσεις με βάρη χρησιμοποιούν τη μυική δύναμη προκειμένου να αυξηθεί η μάζα των μυών και να δυναμώσουν τα οστά. Επιπροσθέτως ασκήσεις ισορροπίας θα πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτό το πρόγραμμα ασκήσεων για να βελτιωθεί η ικανότητα ισορροπίας του ασθενούς και να μειωθούν οι πτώσεις μαζί με όλα τα σχετικά προβλήματα.

Σκοπός της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των σχετικών μεταβολών του φλοιώδους και του σπογγώδους οστού σε πληθυσμό μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών (50 - 75 ετών) με τη μέθοδο της περιφερικής ποσοτικής υπολογιστικής τομογραφίας. Επίσης, σκοπός της μελέτης ήταν να παρατηρηθούν όλα τα υπόλοιπα μεγέθη που περιγράφονται από το pQCT και η διερεύνηση πιθανότητας συσχέτισης μεταξύ των μεταβολών των τιμών τους και του κινδύνου εμφάνισης κατάγματος. Κατά την χρονική περίοδο 2004-2007, 268 μετεμμηνοπαυσιακές Ελληνίδες μελετήθηκαν με τη μέθοδο της περιφερικής ποσοτικής υπολογιστικής τομογραφίας μετά από μετρήσεις στην περιοχή της κνήμης. Οι συμμετέχουσες δε λάμβαναν φαρμακευτικές ουσίες που επηρέαζαν τον οστικό μεταβολισμό και δεν έπασχαν από άλλα μεταβολικά νοσήματα των οστών. Από τις συμμετέχουσες λήφθηκε ατομικό αναμνηστικό με έμφαση στο γυναικολογικό ιστορικό, τους κολικούς νεφρού, παλαιές χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ μετρήθηκαν το ύψος και το βάρος τους και καταγράφηκαν οι συνήθειες ζωής τους. Επίσης, λήφθηκε ιστορικό καταγμάτων, τα οποία επιβεβαιώθηκαν ακτινολογικά. Ο πληθυσμός των γυναικών χωρίστηκε σε δυο ομάδες (παθολογικοί - φυσιολογικοί) με βάση την ύπαρξη ή μη ιστορικού οστεοπορωτικού κατάγματος. Το περιφερικό κάτω τμήμα της κνήμης αποτέλεσε το καθοδηγητικό σημείο για να γίνουν εγκάρσιες τομές στο 4%, το 14%, το 38% και το 66% του μήκους της. Από τις τομές αυτές αναλύθηκαν όλες οι τιμές που επεξεργάζεται το p-QCT. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων στην περιοχή της κνήμης κατέδειξαν ότι στον οστεοπορωτικό πληθυσμό παρατηρείται μείωση της οστικής πυκνότητας και επιμετάλλωσης του συνόλου του οστού . Η μεταβολή της ογκομετρικής συνολικής οστικής πυκνότητας δεν συνδυάζεται με διαφοροποιήσεις της διαμέτρου του οστού. Έτσι, η μείωσή της αποδίδεται στην ελάττωση του οστικού περιεχομένου.

Η οστεοπόρωση με την έννοια της χαμηλής οστικής πυκνότητας δεν αποτελεί αιτία πόνου και ανικανότητας στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα παλαιά πολλαπλά και σοβαρού βαθμού σπονδυλικά κατάγματα,καθώς και τα πρόσφατα σπονδυλικά κατάγματα, είναι αιτία σοβαρού πόνου και ανικανότητας. Η λειτουργική ανικανότητα φαίνεται ότι είναι το σοβαρότερο επακόλουθο των σπονδυλικών καταγμάτων. Η σκολίωση φαίνεται να σχετίζεται με χαμηλή οστική πυκνότητα στην εφηβική ηλικία και στους ηλικιωμένους. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το εάν η σκολίωση,που παρουσιάζουν οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση, είναι αιτία πόνου ή λειτουργικής ανικανότητας. Η καλσιτονίνη, αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει παυσίπονη δράση στα πρόσφατα σπονδυλικά κατάγματα, δεν φαίνεται να επηρεάζει τον πόνο και την λειτουργική ικανότητα στις οστεοπορωτικές μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που πάσχουν από χρόνια οσφυαλγία, ανεξάρτητα αν η οσφυαλγία οφείλεται σε σπονδυλικά κατάγματα, σπονδυλoαρθροπάθεια, ή οσφυαλγία μη ειδικού τύπου. Τέλος, τα οιστρογόνα φαίνεται ότι αυξάνουν την συχνότητα εμφάνισης οσφυαλγίας στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.