Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τους παράγοντες που σχετίζονται με την κατάθλιψη και την αϋπνία σε ηλικιωμένους που ζουν στην κοινότητα, προκειμένου να εντοπιστούν ανεξάρτητοι παράγοντες πρόβλεψης. Υλικά και μέθοδοι Διεξήχθη μια διατομεακή μελέτη σε 250 ηλικιωμένους ηλικίας 60 ετών και άνω που ζουν σε μια αστική περιοχή. Χρησιμοποιήθηκε μια μέθοδος στρωματοποιημένης τυχαίας δειγματοληψίας για την προσέλκυση των δειγμάτων από πέντε Κέντρα Ανοικτής Φροντίδας Ηλικιωμένων του Δήμου Λάρισας, Ελλάδα. Τα δεδομένα ελήφθησαν μέσω ερωτηματολογίου που περιλάμβανε δημογραφικά, κοινωνικοοικονομικά και σχετιζόμενα με την υγεία χαρακτηριστικά, 15-item Geriatric Depression Scale (GDS-15) και Athens Insomnia Scale (AIS). Πραγματοποιήθηκε ανάλυση απλής και πολλαπλής λογιστικής παλινδρόμησης. Αποτελέσματα Ο επιπολασμός της κατάθλιψης και της αϋπνίας ήταν 28,4% (95% CI: 22,9-33,9) και 39,2% (95% CI: 33,0-45,4), αντίστοιχα. Τα ευρήματά μας έδειξαν ότι η συνολική βαθμολογία GDS-15 σχετιζόταν θετικά με τη συνολική βαθμολογία AIS (r = 0,405, p  0,001). Η ανάλυση παλινδρόμησης με την καλύτερη δυνατή προσαρμογή κατέδειξε τέσσερις σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες (οικογενειακή κατάσταση, μηνιαίο εισόδημα, κατάσταση σωματικού βάρους και αϋπνία)
Η ανάλυση παλινδρόμησης με την καλύτερη δυνατή προσαρμογή κατέδειξε τέσσερις σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες (οικογενειακή κατάσταση, μηνιαίο εισόδημα, κατάσταση σωματικού βάρους και αϋπνία) που εξηγούν το 31,6% της διακύμανσης του κινδύνου κατάθλιψης. Επιπλέον, οι ηλικιωμένοι Έλληνες που ζούσαν στην κοινότητα και είχαν συμπτώματα αϋπνίας ήταν γυναίκες, είχαν χαμηλότερο μηνιαίο εισόδημα και ήταν πιθανότερο να πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και κατάθλιψη. Συμπέρασμα Τα ευρήματα αυτά επισημαίνουν τη σημασία της αναγνώρισης των παραγόντων κινδύνου τόσο για την κατάθλιψη όσο και για την αϋπνία στην προσπάθεια εφαρμογής προληπτικών παρεμβάσεων στους ηλικιωμένους και βελτιστοποίησης της ποιότητας ζωής τους.

Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της αϋπνίας και της Διαταραχή Μετα-Τραυματικού Στρες (PTSD) ένα μήνα μετά τις πυρκαγιές και πιο συγκεκριμένα με την εμπειρία του «φόβου του επικείμενου θανάτου». Ενενήντα δύο τυχαία επιλεγμένα θύματα πυρκαγιών στην Ηλεία αξιολογήθηκαν μέσω μιας ειδικά σχεδιασμένης ημι-δομημένης ψυχιατρικής συνέντευξης που περιλαμβάνει ερωτηματολόγια και κλίμακες για τη μέτρηση της ψυχοπαθολογίας καθώς και των ψυχοκοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων. Το PTSD καθορίστηκε σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια του ICD-10, ενώ η αϋπνία αξιολογήθηκε με την Κλίμακα Αϋπνίας των Αθηνών (AIS). Η παρουσία αϋπνίας εντοπίστηκε στο 63,0% των θυμάτων. Το 46,7% των συμμετεχόντων διαγνώστηκαν με PTSD στον πρώτο μήνα μετά τον καταστροφή, ενώ το 51,1% του συνολικού δείγματος παρουσίασε «φόβο επικείμενου θανάτου». Η πλειονότητα των παραπόνων ύπνου ήταν σημαντικά συχνότερη σε άτομα με PTSD. Οι γυναίκες, το PTSD, η μεγαλύτερη ηλικία και ο «φόβος για επικείμενο θάνατο» συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με την αϋπνία. Τα συμπεράσματα της παρούσας μελέτης δείχνουν ότι η διάγνωση της αϋπνίας καθώς και ορισμένα συγκεκριμένα παράπονα για την αϋπνία ήταν συχνότερα σε γυναίκες θύματα πυρκαγιών που έχουν βιώσει «φόβο επικείμενου θανάτου» και έχουν αναπτύξει PTSD.

Εισαγωγή: Οι διαταραχές του ύπνου είναι μια ομάδα συνδρόμων που χαρακτηρίζεται από διαταραχή στην ποσότητα του ύπνου, την ποιότητα, το χρονοδιάγραμμα του και σε άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με τον ύπνο.
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ανασκοπικής μελέτης είναι να επισημάνει τις διαταραχές του ύπνου καθώς και τις επιπτώσεις του στα άτομα της τρίτης ηλικίας.
Υλικό και μέθοδος: Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν πρόσφατα άρθρα της τελευταίας τουλάχιστον πενταετίας, σχετικά με το θέμα, που ανευρέθηκαν κυρίως στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων Medline και στο Σύνδεσμο Ελληνικών ΑκαδημαϊκώνΒιβλιοθηκών (HEAL-Link).
Αποτελέσματα: Ο ύπνος αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση ηρεμίας για τα άτομα που διαθέτουν κεντρικό νευρικό σύστημα κατά τη διάρκεια της οποίας σημειώνεται προσωρινή
μεταβολή της συνείδησης του εξωτερικού κόσμου. Διαταραχή του ύπνου αποτελεί οποιαδήποτε ανωμαλία δημιουργείται στον ύπνο του ατόμου επηρεάζοντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του φυσιολογικού ύπνου ειδικότερα στα άτομα τρίτης ηλικίας και εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα. Η διαταραχή μπορεί να αναφέρεται στη δυσκολία του ατόμου να κοιμηθεί, να κοιμάται σε ακατάλληλες ώρες. Οι συχνότερες διαταραχές του ύπνου στα άτομα τρίτης ηλικίας είναι: η αϋπνία, οι υπερυπνίες, οι διαταραχές κιρκάδιου ρυθµού του ύπνου, οι διαταραχές αναπνοής κατά τον ύπνο, και οι παραϋπνίες. Συμπεράσματα. Η στέρηση του ύπνου προκαλεί διαταραχές της προσοχής, της απόδοσης της εργασίας και του συναισθήματος στα άτομα τρίτης ηλικίας με αποτέλεσμα αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία τους.

Παρά το γεγονός ότι η ευερεθιστότητα αποτελεί συχνά το κύριο παράπονο των περιεμμηνοπαυσικών και εμμηνοπαυσιακών γυναικών, μελέτες που να εστιάζουν ειδικά στην ευερεθιστότητα σ’ αυτό τον πληθυσμό, ουσιαστικά απουσιάζουν. Στην παρούσα συγχρονική μελέτη έλαβαν μέρος 163 περιεμμηνοπαυσιακές και εμμηνοπαυσιακές γυναίκες, που παρακολουθούνταν σε ειδικό ιατρείο κλιμακτηρίου και δεν λάμβαναν θεραπεία υποκατάστασης. Μελετήθηκε εάν η εξωστρεφόμενη και η εσωστρεφόμενη ευερεθιστότητα, όπως μετρήθηκαν με την κλίμακα Ευερεθιστότητας, Κατάθλιψης και Άγχους (IDA scale), συνδέονται με τη φάση της εμμηνόπαυσης (περιεμμηνόπαυση ή εμμηνόπαυση), με τα επίπεδα των ορμονών, την παρουσία χρόνιας νόσου, καθώς και με παραμέτρους της εμμηνόπαυσης, όπως τα αγγειοκινητικά συμπτώματα και η αϋπνία. Επιπλέον, διερευνήθηκε η πιθανή σχέση των δύο υποκλιμάκων της ευερεθιστότητας με μετρήσεις του άγχους και της κατάθλιψης. Βρέθηκε ότι η εξωστρεφόμενη και η εσωστρεφόμενη ευερεθιστότητα των περι- και εμμηνοπαυσιακών γυναικών συσχετίζονται με την παρουσία χρόνιας νόσου, μιας παραμέτρου που μπορεί εν μέρει να επηρεάζεται από τη μεγαλύτερη ηλικία των γυναικών αυτών. Η εξωστρεφόμενη ευερεθιστότητα συσχετίστηκε θετικά με τα επίπεδα των ορμονών FSH και LH, υποδηλώνοντας έναν πιθανό σύνδεσμο μεταξύ εξωστρεφόμενης ευερεθιστότητας και εμμηνόπαυσης. Η παρουσία αγγειοκινητικών συμπτωμάτων και αϋπνίας δεν συσχετίστηκε με την εσωστρεφόμενη και εξωστρεφόμενη ευερεθιστότητα. Για την εξωστρεφόμενη ευερεθιστότητα βρέθηκε θετική συσχέτιση με το επίπεδο των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, ενώ η εσωστρεφόμενη ευερεθιστότητα συσχετίστηκε θετικά τόσο με το άγχος, όσο και με τη βαρύτητα των καταθλιπτικών συμπτωμάτων.