Ιστορικό: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της συμπεριφοράς αναζήτησης πληροφοριών του κοινού για τον COVID-19 στην Ελλάδα. Μέθοδος: Η μελέτη διεξήχθη μέσω διαδικτυακής έρευνας, η οποία διευκολύνθηκε από τη χρήση ερωτηματολογίου που δημοσιεύτηκε στην πλατφόρμα Google Forms. Το ερωτηματολόγιο αποτελούνταν από ερωτήσεις κλειστού τύπου, 7 βαθμίδων κλίμακας Likert και ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και διανεμήθηκε σε όλες τις Ελληνικές Περιφέρειες σε σχεδόν 3.000 αποδέκτες, κατά την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων κατά της επιδημίας COVID-19 την άνοιξη του 2020. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν υποβλήθηκαν σε περιγραφική στατιστική ανάλυση. Η διάμεσος χρησιμοποιήθηκε για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί ανάλυση μεταξύ των φύλων, καθώς και των ηλικιακών ομάδων, εφαρμόστηκαν τα μη παραμετρικά κριτήρια Mann-Whitney U και Kruskal-Wallis για να προσδιοριστεί η ύπαρξη διαφορών στις πεποιθήσεις των συμμετεχόντων. Αποτελέσματα: Λήφθηκαν απαντήσεις από 776 άτομα. Άτομα αφιερώνουν έως και 2 ώρες την ημέρα για να ενημερώνονται για τον COVID-19. Η τηλεόραση, ο ηλεκτρονικός τύπος και οι ιστότοποι ειδήσεων αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες ως πιο αξιόπιστοι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσον αφορά τη λήψη πληροφοριών για τον COVID-19. Οι ερωτηθέντες έδωσαν προσοχή σε επίσημες πηγές πληροφόρησης (Υπουργείο Υγείας, Προστασίας του Πολίτη κ.λπ.). Η οικογένεια και οι φίλοι έπαιξαν πρόσθετο ρόλο στις πληροφορίες των συμμετεχόντων για τον COVID-19, ενώ ο προσωπικός γιατρός, άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και φαρμακοποιοί δεν φάνηκαν να είναι οι πιο προτιμώμενες πηγές πληροφοριών για τον COVID-19. Η πιο κοινή στρατηγική αναζήτησης πληροφοριών των συμμετεχόντων σε ψηφιακό περιβάλλον ήταν η αναζήτηση λέξεων-κλειδιών. Οι αναξιόπιστες πληροφορίες, οι ψευδείς ειδήσεις και η υπερφόρτωση πληροφοριών ήταν οι πιο συνηθισμένες δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι συμμετέχοντες στην αναζήτηση πληροφοριών για τον COVID-19. Οι απόψεις των ερωτηθέντων φάνηκε να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Όσο μεγαλύτεροι ήταν οι συμμετέχοντες, τόσο πιο συχνά ενημερώθηκαν από την τηλεόραση (p 0,001) και λιγότερο συχνά από το διαδίκτυο (p 0,001). Οι γυναίκες φαίνεται να χρησιμοποιούν συχνότερα το διαδίκτυο (p 0,001) και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (p = 0,001) από συνήθεια και επισκέπτονται συχνότερα ιστοσελίδες του Υπουργείου Υγείας (p 0,001) και της Πολιτικής Προστασίας (p=0,005), σε σύγκριση με τους άνδρες . Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες φάνηκαν να ανησυχούν για το φαινόμενο των ψεύτικων ειδήσεων και συμφώνησαν ότι οι ψευδείς ειδήσεις για τον COVID-19 διαδίδονται στα μέσα ενημέρωσης και ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα. Συμπέρασμα: Η μελέτη αποκάλυψε ότι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στην Ελλάδα, οι συμμετέχοντες λάμβαναν πληροφορίες για τη νόσο κυρίως από την τηλεόραση, τον ηλεκτρονικό τύπο και ειδησεογραφικούς ιστότοπους. Αντίθετα, η περιορισμένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καταδεικνύει στους συμμετέχοντες την επίγνωση της διάδοσης ψευδών ειδήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η παρατηρούμενη συμπεριφορά αναζήτησης πληροφοριών μπορεί να συνέβαλε στην αποδοχή από τα άτομα των απαραίτητων αλλαγών συμπεριφοράς που είχαν οδηγήσει στην ελληνική ιστορία επιτυχίας στην πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου.

Η χρήση τεχνολογικών μέσων στη διαδικασία της νευροψυχολογικής αξιολόγησης έχει προταθεί ως μια τεχνική με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα στον τομέα της ανίχνευσης νευρογνωστικών διαταραχών για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που κατοικούν στην κοινότητα. Ειδικά κατά την περίοδο της πανδημίας λόγω του COVID-19, η τηλεϊατρική υποτίθεται ότι είναι ζωτικής σημασίας στον τομέα της έγκαιρης διάγνωσης γνωστικών διαταραχών και ανέδειξε την κλινική χρησιμότητα των εξ αποστάσεως μεθόδων νευροψυχολογικής αξιολόγησης μέσω τηλεδιάσκεψης. Αυτή η περιγραφική μελέτη παρουσιάζει την ανάπτυξη ενός πρωτοκόλλου απομακρυσμένης νευροψυχολογικής αξιολόγησης επιλέγοντας κατάλληλες επικυρωμένες δοκιμές ως μέρος μιας πιο ολοκληρωμένης αξιολόγησης για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που κατοικούν στην κοινότητα. Επιστρατεύσαμε συμμετέχοντες από το κέντρο του Συνδέσμου Αλτσχάιμερ Αθηνών σε συνεργασία με την Ελληνική Νευροψυχολογική Εταιρεία, στην Αθήνα, για την περίοδο από τον Απρίλιο 2020 έως τον Οκτώβριο 2021. 90 άτομα, που εξετάστηκαν για πρώτη φορά, κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με τη διάγνωσή τους που περιελάμβανε: (α) Ήπια Γνωστική Εξασθένηση (MCI), (β) Νόσο Alzheimer, (γ) γνωστικά υγιείς ηλικιωμένους. Το παρουσιαζόμενο πρωτόκολλο σκιαγραφεί τις κύριες εκτιμήσεις ενός πλαισίου σχετικά με την εξ αποστάσεως νευροψυχολογική αξιολόγηση, το οποίο μπορεί να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων και τη συνέχεια όσον αφορά τη φροντίδα των ηλικιωμένων ενηλίκων. Οι συστάσεις που περιγράφονται στο παρουσιαζόμενο πρωτόκολλο υπογραμμίζουν τα πλεονεκτήματα και τους περιορισμούς που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στις διαδικασίες τηλεχειρισμού. Αν και το πρωτόκολλο δημιουργήθηκε ως απάντηση στους περιορισμούς της πανδημίας, η τηλε-νευροψυχολογία δείχνει πολλά υποσχόμενα ως τρόπο βελτίωσης της ευκαιρίας πρόσβασης σε νευροδιαγνωστικές υπηρεσίες για τους ηλικιωμένους αγροτικούς και υποεξυπηρετούμενους πληθυσμούς, οι οποίοι στερούνται εξειδικευμένων υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης. Περαιτέρω εφαρμογή σε διαφορετικούς πληθυσμούς θα προσθέσει εγκυρότητα στο παρουσιαζόμενο περιγραφικό πρωτόκολλο.

Εισαγωγή: Η πανδημία Covid-19 έχει πολύπλευρα επηρεάσει ανθρώπους και οργανισμούς. Οι Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων δε θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, καθώς βρέθηκαν αντιμέτωπες και με ελλείψεις, αλλά και με ευκαιρίες που η πανδημία τους προσέφερε. Οι αλλαγές στο καθημερινό συνεχές της λειτουργίας τους και της φροντίδας των ωφελουμένων τους ήταν αυτονόητες, αφού ο αιφνιδιασμός της πανδημίας, ως γεγονός απειλητικό προς τη δημόσια υγεία, οδήγησε στην απολυτότητα της τήρησης μέτρων προστασίας κατά της διασποράς του ιού και στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αισθημάτων φόβου στην καθημερινή ζωή και εν γένει επιβάρυνση της ψυχικής υγείας των εργαζομένων στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων (Μ.Φ.Η.). Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η παρουσίαση όλων των μεταβολών στη διοικητική και διαχειριστική καθημερινότητα των Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων του Νομού Αχαΐας, όπως αυτές προέκυψαν από την πανδημία Covid-19. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην απόλυτη ανάγκη για προστασία των ωφελουμένων πληθυσμών τους και στην ευημερία και ευψυχία των εργαζομένων τους. Μεθοδολογία: Για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού και της απάντησης 14 σχετικών ερευνητικών ερωτημάτων ακολουθήθηκε μικτή ερευνητική διαδικασία, με εκπόνηση τόσο πρωτογενούς, με τη μορφή της ποσοτικής έρευνας, όσο και δευτερογενούς έρευνας με τη μορφή της βιβλιογραφικής ανασκόπησης. Για την πραγματοποίηση της πρωτογενούς έρευνας χρησιμοποιήθηκαν δύο (2) αυτοσυμπληρούμενα ερωτηματολόγια. Το πρώτο απευθύνεται στους ιθύνοντες των Μ.Φ.Η. του Νομού και δημιουργήθηκε με σκοπό την αναζήτηση των επιπτώσεων της πανδημίας Covid-19 στην πολύπλευρη καθημερινότητα στους φορείς αυτούς. Το δεύτερο απευθύνεται στο σύνολο των εργαζομένων των Μ.Φ.Η. και στοχεύει στην αναγνώριση των επιπέδων φόβου, άγχους και κατάθλιψης που σχετίζονται με τον Covid-19. Αποτελέσματα: Από τις 7 Μ.Φ.Η. του Νομού μόνο 3 επέλεξαν να συμμετέχουν στην έρευνα. Από τις 3 δομές ένα σύνολο (Ν=120) εργαζομένων συμπλήρωσε το ερωτηματολόγιο που αφορούσε τα επίπεδα φόβου, άγχους και κατάθλιψης που σχετίζονται με την πανδημία. Η μεγάλη πλειοψηφία του δείγματος ήταν γυναίκες (71%), με το 29% να αποτελείται από άνδρες. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες, μέλη του προσωπικού των Μ.Φ.Η., είχαν ηλικία από 31 έως 50 ετών (67%). Ένας στους τέσσερεις συμμετέχοντες ήταν απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (25%). Το 39% ήταν απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το 37.5% του προσωπικού που έλαβε μέρος στη μελέτη ήταν νοσηλευτές και βοηθοί νοσηλευτών. Το δείγμα είχε ένα μεσαίο επίπεδο φόβου για την πανδημία Covid-19, και οι συμμετέχοντες συμφωνούσαν ότι ένοιωθαν ανασφάλεια για τον κορωνοϊό, διαφωνούσαν όμως ότι είχαν προβλήματα ύπνου ή ότι ίδρωναν τα χέρια τους επειδή ανησυχούσαν για την πιθανότητα προσβολής τους από τον κορωνοϊό. Επιπλέον, ο φόβος για την πανδημία Covid-19 είχε στατιστικά σημαντική και ισχυρή θετική συσχέτιση με τη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή (rho = 0.72, p 0.01) και με την κατάθλιψη (rho = 0.52, p 0.01).Ο φόβος της πανδημίας αποτελούσε στατιστικά σημαντική προβλεπτική μεταβλητή της δριμύτητας της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, όπου η αύξηση κατά μία μονάδα στον φόβο για την πανδημία ανταποκρινόταν σε μία μεγάλη αύξηση κατά 0.71 μονάδες στο επίπεδο άγχους, ενώ αντίστοιχα η αύξηση μίας μονάδας στον φόβο της πανδημίας ανταποκρινόταν σε μία μεγάλη αύξηση κατά 0.60 μονάδες στη δριμύτητα των συμπτωμάτων κατάθλιψης. Συμπεράσματα: Επιβεβαιώνονται και με ελληνικά πλέον δεδομένα ότι οι ηλικιωμένοι, ως πληθυσμός ευπαθής, με αρκετά μη αυτοεξυπηρετούμενα άτομα και που δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες τηλεϊατρικής, επιβαρύνθηκε πολύ από τον Covid-19. Τα οξέα περιστατικά νόσησης, το long- και το post-Covid σύνδρομα είναι αποτέλεσμα της επίπτωσης του ιού στα άτομα της τρίτης και τέταρτης ηλικίας, όπως αποδεικνύεται και από το πλήθος των επιδημιολογικών δεικτών που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας για τη μέτρηση των επιπλοκών της νόσου στους ηλικιωμένους. Ταυτόχρονα, ο φόβος, το άγχος και η κατάθλιψη που συνοδεύουν την πανδημία Covid-19 είναι μέρος της πραγματικότητας των εργαζομένων σε Μ.Φ.Η. Η αναγνώριση των στοιχείων των ωφελούμενων πληθυσμών και οι δυνατότητες που κρίσεις, όπως η πανδημία, μπορούν να επιφέρουν είναι αυτό που τελικά μετράει στη θέσπιση μακροπρόθεσμων στόχων βιώσιμης ανάπτυξης και στην πρόσθεση αξίας στις παρεχόμενες υπηρεσίες των Μ.Φ.Η. Λέξεις Κλειδιά: Δευτεροβάθμια Περίθαλψη, Covid-19, Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων, Φόβος, Πανδημία, Νομός Αχαΐας

Η πανδημία CoViD-19, που προκλήθηκε από το νέο κορωναϊό SARS-Cov-2, έφερε τον κλάδο της Μακροχρόνιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΜΦΗ) αντιμέτωπο με μια νέα κατάσταση. Στατιστικά στοιχεία από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν ότι, μεγάλα ποσοστά των θανάτων σχετιζόμενων με τον SARSCoV-2 αφορούν ηλικιωμένους που κατοικούσαν σε μονάδες φροντίδας. Για την εκπόνηση της εργασίας πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική μελέτη και ποσοτική έρευνα που διεξήχθη μέσω ερωτηματολογίου. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν οι ιδιοκτήτες, διευθυντές και διοικητές ΜΦΗ στην Ελλάδα. Επίσης, έγινε προσπάθεια καταγραφής των πολιτικών που ακολουθήθηκαν για την πρόληψη και αντιμετώπιση της πανδημίας στις ΜΦΗ. Τα αποτελέσματα εφαρμογής των πολιτικών αυτών, οι οικονομικές και λειτουργικές επιπτώσεις στις ΜΦΗ, οι ψυχολογικές επιπτώσεις στους φιλοξενούμενους, τους συγγενείς αυτών, αλλά και στο ανθρώπινο δυναμικό των ΜΦΗ, παρουσιάζονται όπως αυτά παρατηρήθηκαν από τα συμμετέχοντα στην έρευνα στελέχη των ΜΦΗ. Τα μέτρα, που υιοθετήθηκαν από τις δομές ΜΦΗ στην Ελλάδα, φαίνεται να είχαν θετικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την πρόληψη και αντιμετώπιση της μετάδοσης του κορωναϊού. Η σοβαρότητα της επερχόμενης κατάστασης, είναι φανερό ότι, έγινε αντιληπτή από νωρίς, εφόσον υπήρξε έγκαιρη προετοιμασία και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού και παρασχέθηκε η κατάλληλη ενημέρωση, για τα αναγκαία μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, στους συγγενείς. Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται πως, ο αριθμός κρουσμάτων εντός των ΜΦΗ διατηρήθηκε χαμηλός και προστατεύτηκαν επαρκώς οι φιλοξενούμενοι ηλικιωμένοι και οι εργαζόμενοι. Οι οικονομικές επιπτώσεις, όμως, στον κλάδο ήταν σημαντικές και αποτυπώνονται τόσο στην απώλεια εσόδων και κερδών, όσο και στη μεγάλη αύξηση των λειτουγικών εξόδων, που οφείλονται στην αξιοσημείωτη μείωση των νέων εισαγωγών και στη σχεδόν ανύπαρκτη κρατική αρωγή. Επιπροσθέτως, οι αρνητικές επιπτώσεις του «κατ’ οίκον» περιορισμού και της απαγόρευσης επισκεπτηρίου, για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών, αποτυπώνονται, σύμφωνα με τις απαντήσεις των ερωτώμενων στελεχών, στη ψυχολογική κατάσταση των φιλοξενούμενων ηλικιωμένων και των συγγενών τους.

Αυτή η έκθεση καταγράφει τον αντίκτυπο της κρίσης COVID-19 στην ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων στην ευημερία, τα οικονομικά, την απασχόληση και την κοινωνική τους ένταξη. Διερευνά τις επιπτώσεις στη χρήση υπηρεσιών φροντίδας και την εξάρτηση των ηλικιωμένων από άλλη υποστήριξη. Η έκθεση παρουσιάζει μέτρα πολιτικής που έχουν εφαρμοστεί στα κράτη μέλη της ΕΕ για την υποστήριξη των ηλικιωμένων σε όλες τις προαναφερθείσες διαστάσεις. Αυτά περιλαμβάνουν μέτρα για την υποστήριξη της ανεξάρτητης διαβίωσης και προγράμματα για την υποστήριξη της ένταξης των ηλικιωμένων στην αγορά εργασίας ή για την πρόληψη της ανεργίας, τα οποία διαδραματίζουν ρόλο στην ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων πολιτών.

Η μελέτη στοχεύει στην ανάλυση του τρόπου με τον οποίο σχεδιάστηκαν οι κρατικές πολιτικές και πως αναπτύχθηκαν διατομεακές πρωτοβουλίες και μηχανισμοί για τον συντονισμό των πολιτικών αντιμετώπισης της πανδημίας Covid-19 σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (ΕΕ-15). Η παρούσα μελέτη διερευνά την περίπτωση της Ελλάδας, η οποία θεωρείται παράδειγμα θετικών αποτελεσμάτων για την περίοδο του α’ κύματος της πανδημίας. Πιο συγκεκριμένα, μελετά τις πολιτικές και τις διαδικασίες που σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν στον τομέα Μακροχρόνιας Φροντίδας Ηλικιωμένων σε συνάρτηση με τις πολιτικές για τη Δημόσια Υγεία. Εντοπίζονται οι επιπτώσεις καλών και ελλειμματικών πρακτικών και γίνεται συσχέτιση των αποτελεσμάτων και της επιρροής τους στη ζωή των φιλοξενούμενων σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων καθώς και στον Τομέα Μακροχρόνιας Φροντίδας. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα των πολιτικών πρόληψης κατατάσσουν τη χώρα στα θετικά παραδείγματα της Ευρώπης και ειδικότερα τον τομέα Μακροχρόνιας Φροντίδας Ηλικιωμένων. Το «πρώτο κύμα» της πανδημίας αντιμετωπίστηκε επιτυχώς στις Μονάδες Μακροχρόνιας Φροντίδας στην Ελλάδα, όχι χωρίς οικονομικό αντίκτυπο στις Μονάδες και με μεγάλες ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες για οικογένειες, φιλοξενούμενους και εργαζόμενους. Ο χρόνος αυτός ήταν αρκετός για να σχεδιαστεί μια κοινή, σταθερή στρατηγική, να εντοπιστούν ελλείψεις ή κενά ώστε να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές με σκοπό την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του Covid-19 στο μέλλον.

Σκοπός: Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Γηριατρικής Ιατρικής (EuGMS) εγκαινιάζει μια δεύτερη ενδιάμεση καθοδήγηση, στόχος της οποίας είναι να αποτρέψει την είσοδο και τη διάδοση του COVID-19 σε εγκαταστάσεις μακροχρόνιας φροντίδας (LTCFs). Μέθοδοι: Η EuGMS συγκέντρωσε εμπειρογνώμονες για να προτείνει έναν οδηγό μέτρων για την πρόληψη της επιδημίας COVID-19 σε LTCFs. Βασίζεται στα ειδικά χαρακτηριστικά της μετάδοσης SARS-CoV-2 σε LTCFs, στις ανάγκες των κατοίκων και στις εμπειρίες που αποκτήθηκαν από τον τομέα. Αποτελέσματα: Οι ασυμπτωματικοί κάτοικοι COVID-19 και τα μέλη του προσωπικού συμβάλλουν ουσιαστικά στη διάδοση της μόλυνσης COVID-19 σε LTCFs. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα σημείο εστίασης για την πρόληψη και τον έλεγχο της λοίμωξης σε κάθε LTCF για (1) επίβλεψη μέτρων πρόληψης και ελέγχου μόλυνσης με στόχο να μείνει η COVID-19 εκτός LTCFs, (2) τεστς RT-PCR σε κατοίκους, μέλη του προσωπικού και επισκεπτών με σμπτώματα COVID-19, ακόμη και άτυπα, και (3) απομόνωση ατόμων είτε μολυσμένων είτε που έχουν έρθει σε επαφή με μολυσμένα άτομα. Όταν μολυνθεί ένας πρώτος κάτοικος LCTF ή μέλος του προσωπικού, θα πρέπει να εφαρμοστεί μια στρατηγική δοκιμής-επαναδοκιμής RT-PCR για όλη την εγκατάσταση για την ανίχνευση όλων των φορέων SARS-CoV-2. Ο έλεγχος πρέπει να συνεχιστεί έως ότου δεν εντοπιστούν νέες περιπτώσεις COVID-19. Η απομόνωση των κατοίκων θα πρέπει να περιορίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο και να συνδέεται με μέτρα που στοχεύουν στον περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων στην ψυχική και σωματική κατάσταση της υγείας τους. Συμπεράσματα: Η έγκαιρη αναγνώριση συμπτωμάτων συμβατών με την COVID-19 μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση των κατοίκων και του προσωπικού με COVID-19 πιο γρήγορα. Επομένως, μια έγκαιρη δοκιμή για το SARS-CoV-2 είτε σε συμπτωματικό είτε σε ασυμπτωματικό προσωπικό και κατοίκους LTCF θα επιτρέψει την εφαρμογή της κατάλληλης πρόληψης και ελέγχου των λοιμώξεων. Οι αρνητικές επιπτώσεις της κοινωνικής απομόνωσης στους κατοίκους πρέπει να περιορίζονται όσο το δυνατόν περισσότερο.