Στόχος αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την παρουσία και τη βαρύτητα της κατάθλιψης σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας σε επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της πανδημίας και να διερευνήσει τυχόν πιθανές συσχετίσεις με τη μοναξιά και τον φόβο. Μέθοδοι: Ένα δείγμα ευκολίας 200 συμμετεχόντων ηλικίας >65, συμπλήρωσαν μία φόρμα κοινωνικοδημογρφικών δεδομένων, την αναθεωρημένη κλίμακα μοναξιάς του UCLA, την κλίμακα γηριατρικής κατάθλιψης-15 (GDS-15) και την κλίμακα φόβου COVID-19 (FCV-19S). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τον Απρίλιο έως τον Μάιο του 2022. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 76,6 έτη και το 35,5% των συμμετεχόντων παρουσίασε καταθλιπτικά συμπτώματα (μέσος επιπολασμός της κατάθλιψης 5±3,7). Βίωσαν επίσης ένα μέτριο έως χαμηλό επίπεδο μοναξιάς (μέση τιμή 39±11,3) και ένα μέτριο επίπεδο φόβου για τον COVID-19 (μέση τιμή 18,9 6,5). Υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς βρέθηκαν μεταξύ των συμμετεχόντων με χειρότερη εκλαμβανόμενη κατάσταση υγείας και μεταξύ των συμμετεχόντων που ήταν εγγεγραμμένοι σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδα Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας. Η μοναξιά συσχετίστηκε θετικά με την κατάθλιψη (r = 0,7, p  0,001) και η αυξημένη μοναξιά και κατάθλιψη συσχετίστηκαν με αύξηση του φόβου για τον COVID-19 (r = 0,2, p = 0,01 για και τα δυο). Συμπεράσματα: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας βίωσαν μοναξιά, φόβο για τον COVID-19 και κατάθλιψη που συσχετίστηκαν θετικά μεταξύ τους. Είναι επιτακτική η ανάπτυξη πολιτικών    Πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και κοινωνικής φροντίδας που στοχεύουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ψυχικής υγείας του μεγαλύτερου σε ηλικία πληθυσμού, που προκλήθηκαν από την πανδημία COVID-19, μέσω της ανάπτυξης της ανθεκτικότητάς τους, προσφέροντας ψυχολογική
υποστήριξη και προαγωγή της κοινωνικής σύνδεσης.