Ιστορικό: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της συμπεριφοράς αναζήτησης πληροφοριών του κοινού για τον COVID-19 στην Ελλάδα. Μέθοδος: Η μελέτη διεξήχθη μέσω διαδικτυακής έρευνας, η οποία διευκολύνθηκε από τη χρήση ερωτηματολογίου που δημοσιεύτηκε στην πλατφόρμα Google Forms. Το ερωτηματολόγιο αποτελούνταν από ερωτήσεις κλειστού τύπου, 7 βαθμίδων κλίμακας Likert και ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και διανεμήθηκε σε όλες τις Ελληνικές Περιφέρειες σε σχεδόν 3.000 αποδέκτες, κατά την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων κατά της επιδημίας COVID-19 την άνοιξη του 2020. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν υποβλήθηκαν σε περιγραφική στατιστική ανάλυση. Η διάμεσος χρησιμοποιήθηκε για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων. Προκειμένου να πραγματοποιηθεί ανάλυση μεταξύ των φύλων, καθώς και των ηλικιακών ομάδων, εφαρμόστηκαν τα μη παραμετρικά κριτήρια Mann-Whitney U και Kruskal-Wallis για να προσδιοριστεί η ύπαρξη διαφορών στις πεποιθήσεις των συμμετεχόντων. Αποτελέσματα: Λήφθηκαν απαντήσεις από 776 άτομα. Άτομα αφιερώνουν έως και 2 ώρες την ημέρα για να ενημερώνονται για τον COVID-19. Η τηλεόραση, ο ηλεκτρονικός τύπος και οι ιστότοποι ειδήσεων αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες ως πιο αξιόπιστοι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσον αφορά τη λήψη πληροφοριών για τον COVID-19. Οι ερωτηθέντες έδωσαν προσοχή σε επίσημες πηγές πληροφόρησης (Υπουργείο Υγείας, Προστασίας του Πολίτη κ.λπ.). Η οικογένεια και οι φίλοι έπαιξαν πρόσθετο ρόλο στις πληροφορίες των συμμετεχόντων για τον COVID-19, ενώ ο προσωπικός γιατρός, άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και φαρμακοποιοί δεν φάνηκαν να είναι οι πιο προτιμώμενες πηγές πληροφοριών για τον COVID-19. Η πιο κοινή στρατηγική αναζήτησης πληροφοριών των συμμετεχόντων σε ψηφιακό περιβάλλον ήταν η αναζήτηση λέξεων-κλειδιών. Οι αναξιόπιστες πληροφορίες, οι ψευδείς ειδήσεις και η υπερφόρτωση πληροφοριών ήταν οι πιο συνηθισμένες δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι συμμετέχοντες στην αναζήτηση πληροφοριών για τον COVID-19. Οι απόψεις των ερωτηθέντων φάνηκε να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Όσο μεγαλύτεροι ήταν οι συμμετέχοντες, τόσο πιο συχνά ενημερώθηκαν από την τηλεόραση (p 0,001) και λιγότερο συχνά από το διαδίκτυο (p 0,001). Οι γυναίκες φαίνεται να χρησιμοποιούν συχνότερα το διαδίκτυο (p 0,001) και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (p = 0,001) από συνήθεια και επισκέπτονται συχνότερα ιστοσελίδες του Υπουργείου Υγείας (p 0,001) και της Πολιτικής Προστασίας (p=0,005), σε σύγκριση με τους άνδρες . Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες φάνηκαν να ανησυχούν για το φαινόμενο των ψεύτικων ειδήσεων και συμφώνησαν ότι οι ψευδείς ειδήσεις για τον COVID-19 διαδίδονται στα μέσα ενημέρωσης και ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα. Συμπέρασμα: Η μελέτη αποκάλυψε ότι, κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 στην Ελλάδα, οι συμμετέχοντες λάμβαναν πληροφορίες για τη νόσο κυρίως από την τηλεόραση, τον ηλεκτρονικό τύπο και ειδησεογραφικούς ιστότοπους. Αντίθετα, η περιορισμένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καταδεικνύει στους συμμετέχοντες την επίγνωση της διάδοσης ψευδών ειδήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η παρατηρούμενη συμπεριφορά αναζήτησης πληροφοριών μπορεί να συνέβαλε στην αποδοχή από τα άτομα των απαραίτητων αλλαγών συμπεριφοράς που είχαν οδηγήσει στην ελληνική ιστορία επιτυχίας στην πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου.